Εκδήλωση προς τιμή του συνθέτη Χάρη Βρόντου

Για το έργο και τη ζωή του συνθέτη μιλούν ο συγγραφέας και κριτικός Τάσος Γουδέλης και ο αντιπρόεδρος της Βιβλιοθήκης Πύργου Χρήστος Κωνσταντόπουλος.
Η Claire Demeulenaere ερμηνεύει μέρη από σουίτες για τσέλο του Χάρη Βρόντου.
Θα προβληθούν αποσπάσματα από την όπερα “Οι δαιμονισμένοι” του συνθέτη.

Χάρης Βρόντος

Γεννήθηκε στη Βυτίνα το 1951. Το 1963 ξεκίνησε σπουδές κιθάρας στο Ελληνικό Ωδείο της Λευκάδας. Αργότερα, κατά την περίοδο 1974-75, πήρε μαθήματα πιάνου από την Ελένη Ζιώγα στην Αθήνα. Την ίδια χρονιά παρακολούθησε σεμινάρια ηλεκτρονικής μουσικής υπό την επίβλεψη του GünterBecker, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη της συνθετικής του δραστηριότητας. Για τρία χρόνια (1979-81) υπήρξε μαθητής του Γ. Α. Παπαϊωάννου στην αντίστιξη.

Εργάστηκε ως αρθρογράφος και κριτικός μουσικής στον ημερήσιο Τύπο (Ριζοσπάστης 1974-76) καθώς επίσης και στον περιοδικό Τύπο (Μουσική, Το Δέντρο, Κριτική και Κείμενα, HighLights). Πολλά από τα γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και πολιτικά περιοδικά. Έχει γράψει έξι βιβλία με δοκίμια και κείμενα για τη μουσική: Diabolusinmusica (Gutenberg, 1982), Χαμηλή Γη (Νεφέλη, 1997), Για τον Νίκο Σκαλκώτα (Νεφέλη, 1999), Νίκος Σκαλκώτας. Ένας Έλληνας Ευρωπαίος (επιμέλεια), (Μουσείο Μπενάκη, 2009), Μετρονόμος για μικρές και μεγάλες αρρυθμίες (Νεφέλη, 2005), Ιδανικοί αυτόχειρες και άλλα λιμπρέτα (PanasMusic/Παπαγρηγορίου-Νάκας, 2013). Επίσης βρίσκεται υπό έκδοση ένα ακόμη ογκώδες βιβλίο του με τις ημερολογιακές σημειώσεις του από το 1982 έως το 2012.

Από το 1976 έως το 1981 παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου και κιθάρας. Από το 1982 έως το 2013 συνεργάστηκε με την ελληνική δημόσια ραδιοφωνία (Πρώτο και Τρίτο Πρόγραμμα) στην παρουσίαση και παραγωγή μουσικών και μουσικολογικών εκπομπών. ΄Εχει πραγματοποιήσει συνολικά πάνω από 3.000 ώρες εκπομπών στη διάρκεια 28 ετών συνεργασίας του με την ΕΡΑ.

Το 1983, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, συνδημιούργησε το περιοδικό “ΝΗΣΟΣ” (έκδοση κασέτας με ηχογραφημένη μουσική και ποίηση που απαγγέλλουν οι ίδιοι οι ποιητές, συνοδευόμενη από περιοδικό), καθώς και την κριτική περιοδική έκδοση “Κριτική και Κείμενα”. Η δραστηριότητα της συγκεκριμένης ομάδας εμπλουτίστηκε από εμφανίσεις που αποτελούνταν από απαγγελίες ποιημάτων και συναυλίες στην Αθήνα και σε επαρχιακές πόλεις.

Από το 1987 έως το 1990 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Τo 1989 επισκέφθηκε τις Η.Π.Α., ως προσκεκλημένος της αμερικανικής κυβέρνησης, με στόχο την εξοικείωση με την μουσική ζωή της εν λόγω χώρας. Από το 1993 έως το 2003 δίδαξε ιστορία της μουσικής στο Δημοτικό Ωδείο των Άνω Λιοσίων.

Η συνθετική του δραστηριότητα αποτελείται από τις εξής περιόδους:

1. 1969-80: Περίοδος ερασιτεχνισμού και πειραματισμών που περιλαμβάνει τα έργα από τις “Αυτοκτονίες” (1969) μέχρι το “Μονόλογο” (1981).

2. 1982-86: Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από έργα ευρείας φόρμας (“Πρώτη Συμφωνία”, 1982, “Μαύρη Μουσική”, 1985 και “Δεύτερη Συμφωνία”, 1986), ενώ υφολογικά ανήκει στο τέλος του ρομαντισμού με εμφανή τα στοιχεία του μοντερνισμού.

3. 1986 έως σήμερα: Η περίοδος αυτή σηματοδοτείται από τη σύνθεση των όπερών του: “Οι Δαιμονισμένοι”, “Αλκιβιάδης”, “Ρέκβιεμ Αχμάτοβα”, “Η Δίκη”, “Ιδανικοί αυτόχειρες” και της καντάτας του “Ιουλιανός ο Παραβάτης”. Στην τελευταία αυτή περίοδο αναζητάει ένα προσωπικό ύφος.

Έχει δεχτεί παραγγελίες από φορείς όπως: Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ALEA ΙΙΙ, Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, Ελληνικό Χορόδραμα,  Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης κ.ά. Έχει επίσης πραγματοποιήσει προσωπικές συναυλίες με έργα του μουσικής δωματίου (Προοδευτικός Σύνδεσμος Υμηττού 1980, Ωδείο Athenaeum 1995, Εθνική Πινακοθήκη,1996, Μουσείο Μπενάκη 2002 και 2006, ενώ σολίστ και ορχήστρες έχουν ερμηνεύσει συνθέσεις του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.  Έργα του κυκλοφορούν σε δίσκους ακτίνας.

ΕΡΓΑ

ΣΚΗΝΗ

Περιμένοντας τους βαρβάρους, σε ποίηση Κ. Καβάφη, για μέτζο-σοπράνο, βαρύτονο, δύο παιδικές φωνές, ορχήστρα δωματίου, προβολές, μαγνητοταινία και σκηνική δράση (1976), βλ. και Μεικτά μέσα

Ιουλιανός ο παραβάτης, σκηνική καντάτα σε λιμπρέτο του συνθέτη και δύο ποίηματα του Κ. Καβάφη, για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα (1997-98)

Εμβατήριο Μαγιακόφσκι, σκηνική καντάτα σε ποίηση Μαγιακόφσκι, για τενόρο, χάλκινα πνευστά, χορωδία, κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρικό μπάσο (2005)

ΟΠΕΡΑ

Οι δαιμονισμένοι, λιμπρέτο Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Φ. Ντοστογιέφσκυ, όπερα σε τρεις πράξεις, για μεγάλη συμφωνική ορχήστρα, 21 σολίστ και χορωδία (1986-91)

Η δίκη, λιμπρέτο του συνθέτη, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Φ. Κάφκα, όπερα σε τρεις πράξεις, για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα (1993-2007)

Αλκιβιάδης, λιμπρέτο του συνθέτη, όπερα σε τρεις πράξεις, για 23 σολίστ, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα (2000-03)

Ρέκβιεμ Αχμάτοβα, λιμπρέτο του συνθέτη σε ποίηση Χ.Βλαβιανού [«Μετά το τέλος της ομορφιάς»] και σε ποιήματα της Άννας Αχμάτοβα, όπερα δωματίου για υψίφωνο, βαρύτονο, κλαρινέτο, κόρνο, πιάνο και έγχορδα (2003-04)

Η Γυναίκα της Ζάκυθος, σε κείμενο Διον. Σολωμού, μονόπρακτη όπερα τσέπης, για βαρύτονο, μέτζο σοπράνο, βιολί, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο (2007)

«Ιδανικοί αυτόχειρες», λιμπρέτο του συνθέτη, κωμική όπερα σε τρείς πράξεις , για σολίστ και ορχήστρα δωματίου ( 2008-11)

Το ατύχημα, λιμπρέτο του συνθέτη, μονόπρακτη όπερα τσέπης, για σοπράνο, βαρύτονο, κλαρινέτο, βιολοντσέλλο και πιάνο (2011)

 Η καριέρα, λιμπρέτο του συνθέτη, μονόπρακτη όπερα τσέπης, για σοπράνο, βαρύτονο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο (2011)

 Η παγίδα, λιμπρέτο του συνθέτη, μονόπρακτη όπερα τσέπης, για σοπράνο, τενόρο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο (2012)

Η Μεταμόρφωση , λιμπρέτο του συνθέτη, όπερα δωματίου, πάνω στην ομώνυμη νουβέλα του Φ. Κάφκα, για σολίστ, όμποε, κλαρινέτο, φαγκότο και πιάνο (2013 – 2014)  

Η επέτειος, όπερα δωματίου, πάνω λιμπρέτο του συνθέτη και δύο ποιήματα του Γιάννη Ιωαννίδη, για σοπράνο, βαρύτονο, κλαρινέτο, τσέλο και πιάνο (2015)

ΧΟΡΟΣ

Never Return, μουσική σε εννέα μέρη, για φλάουτο (+πίκολο) και δύο εκτελεστές κρουστών (1983)

Σφιγξ, έργο βασισμένο στο μύθο του Οιδίποδα, για μέτζο-σοπράνο, και μεικτά μέσα (1988)

Το πηγάδι της αυγής, σε τέσσερα μέρη, για φωνή, φλάουτο, κλαρινέτο και πιάνο (1993)

ΜΕΙΚΤΑ ΜΕΣΑ-ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Αυτοκτονίες, μουσική για μαγνητοταινία [φωνή και συγκεκριμένοι ήχοι], (1969)· βλ. και Διάφορα

Πρό-θεσις, για μαγνητοταινία [δύο V.C.S.3 συνθετητές, συγκεκριμένοι ήχοι, φωνή] (1974)

Περιμένοντας τους βαρβάρους, σε ποίηση Κ. Καβάφη (1976), βλ. Σκηνή

Μονόλογος Ι, για τούμπα και μαγνητοταινία (1977)

Σφιγξ, έργο βασισμένο στο μύθο του Οιδίποδα (1988), βλ. και Χορός

ΦΩΝΗΤΙΚΑ

Δύο τραγούδια, σε ποίηση Κ. Καβάφη, για μέτζο-σοπράνο, τούμπα [ή βιολοντσέλο] και πιάνο (1976)

Τέσσερα τραγούδια, σε ποίηση Κ. Καβάφη, για φωνή και σύνολο δωματίου (1978-79):

Ι. Εύνοια του Αλεξάνδρου Βάλα [φωνή, βιολοντσέλο, πιάνο]

ΙΙ. Εις το επίνειον [φωνή, κλαρινέτο, πιάνο]

ΙΙΙ. Εν απογνώσει [φωνή, φλάουτο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο, πιάνο]

ΙV. Το 31 π. Χ. στην Αλεξάνδρεια [φωνή, φλάουτο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο, πιάνο]

WallStreet(1984), για μέτζο-σοπράνο και ορχήστρα δωματίου, σε ποίηση Έζρα Πάουντ [LamentoftheFrontierGuard, από τη συλλογή «Cathay»]

Εξομολόγηση, άρια από την όπερα «Οι δαιμονισμένοι», για βαρύτονο και ορχήστρα δωματίου (1989), βλ. και Όπερα

Serenity, σε ποίηση Τ. Σ. Έλιοτ [Κουαρτέτα], για υψίφωνο και κουϊντέτο: φλάουτο, όμποε, κόρνο, άρπα και βιολοντσέλο, (1992)

Marina, σε ποίηση Τ. Σ. Έλιοτ [ArielPoems], για υψίφωνο και ορχήστρα, (1993)

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον, σε ποίηση Κ. Καβάφη, για υψίφωνο, όμποε, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο (1995)

Τέσσερα τραγούδια, σε ποίηση Χρίστου Λάσκαρη, για μεσόφωνο και βιολοντσέλο (1995)

Ι. Σκοτεινιάζει

ΙΙ. Ξενοδοχείο

ΙΙΙ. Τραυματισμένα μου πουλιά

ΙV. Να υπάρχουν ακόμα

Συναυλία, σε ποίηση Τάκη Παυλοστάθη, για υψίφωνο, όμποε, κλαρινέτο, κόρνο, πιάνο και κουαρτέτο εγχόρδων (1996)

Τρία ελληνικά τραγούδια, σε ποίηση Χ. Βλαβιανού, Κ. Μαυρουδή, Γ. Πατίλη, για υψίφωνο, κλαρινέτο και άρπα (1997)

Ι. Canticum  (σε ποίηση Χ. Βλαβιανού )

ΙΙ. Καταδίωξη-Διάλειμμα-Δελφικό 1946 (σε ποίηση Κ. Μαυρουδή )

ΙΙΙ. Ζεστό μεσημέρι ( σε ποίηση Γ. Πατίλη )

Lecimetièremarin, σε ποίηση Π. Βαλερύ, για υψίφωνο και ορχήστρα εγχόρδων, (1999)

LajeuneParque, σε ποίηση Π. Βαλερύ , για υψίφωνο και πιάνο ( 2001 )

Τέσσερα τραγούδια, σε ποίηση Τ. Παυλοστάθη, για υψίφωνο, βιολοντσέλο και πιάνο (2004)

Ι. Ποιητής κάτω απ’το χιόνι μονολογεί

ΙΙ. Μόνη σε σταθμό λεωφορείων

ΙΙΙ. Τα βουνά παραπλανούν την άβυσσο

ΙV. Τέλειωσε η εποχή του μεγάλου παφ-πουφ

Δύο τραγούδια, σε ποίηση Ν. Καρούζου, για υψίφωνο, βιολοντσέλο και πιάνο (2004)

Ι. Αγγίζοντας αυτή τη νεότητα

ΙΙ. Ρομαντικός επίλογος

Φυσάει, σε ποίηση Κ. Σοφιανού, για υψίφωνο και πιάνο ( 2006 )

Του θηρίου, σε ποίηση Μ. Σαχτούρη, για φωνή, κλαρινέτο, βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο (2009)

Ο στρατιώτης ποιητής,  σε ποίηση Μ. Σαχτούρη, για φωνή, κλαρινέτο και πιάνο (2009)

΄Ενα κορμί στο διαμέρισμα, σε ποίηση Γ. Πατίλη, για σοπράνο, κλαρινέτο και πιάνο (2010)

΄Ενα τραγούδι σε ποίηση Σαπφώς, για σοπράνο, φλάουτο, βιολοντσέλο και πιάνο (2012)

ΟΡΧΗΣΤΡΑ

Σπουδή για έγχορδα, σε δύο μέρη (1974)

Τετράδιο, για ορχήστρα δωματίου (1976)

Πρώτη Συμφωνία, για ορχήστρα (1982)

Μαύρη μουσική, σε ποίηση Έζρα Πάουντ [ToEm–mei’s ‘TheUnmovingCloud’, από τη συλλογή «Cathay»], για μέτζο-σοπράνο και συμφωνική ορχήστρα (1985)

Δεύτερη Συμφωνία, για ορχήστρα (1986)

Δυτικά, για ορχήστρα (1992-93)

Διπλό κοντσέρτο, για βιόλα, βιολοντσέλο και ορχήστρα (1996)

Μονόλογος, για ορχήστρα εγχόρδων (2003)

Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα (2007-09)

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

Θηραϊκή γη, για βιολοντσέλο και πιάνο (1981/1994)

Συμφωνική σπουδή, για όμποε, τούμπα ( ή βιολοντσέλο ) και πιάνο (1983)

Σερενάτα, για κλαρινέτο και κουαρτέτο εγχόρδων (1993)

Τρίο, για βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο (1995)

Κουαρτέτο, για φλάουτο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο (1995)

Κουαρτέτο εγχόρδων, σε τρία μέρη (1999)

Οι ποιητές τώρα φεύγουν, για βιολοντσέλο και πιάνο (2000)

ΣΟΛΟ

Άλμπουμ, δεκαπέντε μικρά κομμάτια για τούμπα (1981)

Μονόλογος Ι, για κόρνο (1981/1995)

Σουίτα αρ. 1, για βιολοντσέλο (1994):

Ι. Σε παλαιό στυλ

ΙΙ. Εμβατήριο

ΙΙΙ. Δωδεκανησιακό

Σουίτα αρ. 2, για βιολοντσέλο (1994):

Ι. Βαλς

ΙΙ. Μπλουζ

ΙΙΙ. Ζεϊμπέκικο

Μονόλογος  ΙΙ, για κλαρινέτο (1995)

Σπουδή, για πιάνο (1998)

Νυχτερινή άσκηση, για πιάνο (1998)

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ-ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Οι γυναίκες σήμερα, ντοκιμαντέρ (Πόπη Αλκούλη, 1978)

Επικίνδυνο παιχνίδι, ταινία (Γιώργος Καρυπίδης, 1981)

Το καλοκαίρι της Μήδειας, ταινία (Μπάμπης Πλαϊτάκης, 1987)

Ιωάννης Ζαμπέλιος, ραδιοφωνική μουσική (Γιώργος Χατζηδάκης, 1987)

Τα πρόσωπα της Μαγδαληνής, για φωνή και ηλεκτρονικά μέσα, τηλεοπτική σειρά (Κώστας Χρονόπουλος, 1988)

LostíteresdeCachiporra, θεατρικό έργο του Φ. Γκ. Λόρκα (1996)

ΔΙΑΦΟΡΑ

Μουσική περιβάλλοντος σε εκθέσεις ζωγραφικής των : Δημήτρη Γέρου, μουσική για μαγνητοταινία [Αυτοκτονίες, 1969], βλ. Μεικτά μέσα – Ηλεκτρονική μουσική και Γιώργου Σκυλογιάννη/ Γκαλερί Μέδουσα, μουσική για μαγνητοταινία, (1980)

ΒΙΒΛΙΑ

Diabolus in Musica (Gutenberg, 1982)

Χαμηλή γη (Νεφέλη, 1997)

Για τον Νίκο Σκαλκώτα (Νεφέλη, 1999)

Μετρονόμος για μικρές και μεγάλες αρρυθμίες (Νεφέλη, 2005)

Νίκος Σκαλκώτας. Ένας Έλληνας Ευρωπαίος(επιμέλεια), (Μουσείο Μπενάκη, 2009)

“Ιδανικοί αυτόχειρες” και άλλα λιμπρέτα (PanasMusic/Παπαγρηγορίου-Νάκας, 2013)

 Claire Demeulenaere

Κλερ Ντεμελενάρ

Τσελίστα, γεννήθηκε το 1963 στη Λιλ, όπου άρχισε τις μουσικές σπουδές στο Εθνικό Περιφερειακό Ωδείο της πόλης. Το 1986 πήρε το δίπλωμα βιολοντσέλου και το 1988 το μεταπτυχιακό δίπλωμα βιολοντσέλου στο Εθνικό Ωδείο του Λε Ρανσύ. Το 1987 πήρε το Κρατικό Δίπλωμα Διδασκαλίας του βιολοντσέλου (Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού).

Το 2005 πήρε δίπλωμα βιολοντσέλου (Άριστα, παμψηφεί και πρώτο βραβείο) από το Ωδείο  Athenaeum (Ελλάδα).

Από το 1987 μέχρι το 1993 ήταν μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας Pasdeloup του Παρισιού.

Από το 1993 ήταν κορυφαία Β΄ στα βιολοντσέλα στη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ.

Από το 2006 μέχρι σήμερα είναι κορυφαία Α΄ στα βιολοντσέλα στη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ. 

Από το 1993 είναι καθηγήτρια βιολοντσέλου στο Ωδείο Athenaeum.

Έχει συνεργαστεί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, την Καμεράτα και την Ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής. Έχει πάρει μέρος σε συναυλίες μουσικής δωματίου και έχει ηχογραφήσει ως σολίστ έργα Ελλήνων συνθετών.

Τάσος Γουδέλης

Συγγραφέας και κριτικός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1982 συνεργάζεται με τον ποιητή Κώστα Μαυρουδή στη δημιουργία του λογοτεχνικού περιοδικού Το Δέντρο.

Έχει γράψει τρία βιβλία για τον κινηματογράφο:

o        Όρσον Γουέλς/ Το είναι και το φαίνεσθαι (Αιγόκερως,1985, 2004)

o        Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι/Ουτοπία και χάος(Αιγόκερως 1986)

o        Τζον Χιούστον/ Ο τελευταίος των κλασσικών(Αιγόκερως 1988)

Άρθρα του για το ελληνικό και παγκόσμιο σινεμά έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Το Δέντρο, σε διάφορα άλλα έντυπα, ελληνικά και ξένα, καθώς και στις ειδικές εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διηγήματά του έχουν μεταφρασθεί στα αγγλικά και ισπανικά και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

Έχει διδάξει σενάριο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ιστορία κινηματογράφου σε διάφορες ανώτερες και ιδιωτικές σχολές. Aπό το 1997 έως το 2007 δίδαξε ιστορία κινηματογράφου στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Από το 1993 έως το 1997 υπήρξε αιρετό μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας ΄Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).

Από το 1996 έως το 1998 ήταν παραγωγός μαζί με το σκηνοθέτη Δημήτρη Σταύρακα εκπομπής για τον κινηματογράφο στο Τρίτο Πρόγραμμα. Από τη δεκαετία του ’90 κάνει επιλογή λογοτεχνικών κειμένων στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ Εποχές και συγγραφείς, που σκηνοθετεί ο Τάσος Ψαρράς. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους. Υπήρξε παραγωγός κινηματογραφικής εκπομπής στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΝΕΡΙΤ από το 2015 έως το 2016.

Από το 1998 έως το 2009 συνεργάσθηκε με το ένθετο ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, κυρίως στην παρουσίαση ξένης λογοτεχνίας.

Έχει γράψει επτά συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα:

o        Αρπακτικά (Το Δέντρο, 1990).

o        Πρωινή επίσκεψη (Ερατώ, 1993).

o        Σκιές γυναικών (Νεφέλη, 1996).

o        Ο ύπνος του Άλφρεντ (Νεφέλη, 1990).

o        Η γυναίκα που μιλά (Κέδρος, 2002). Για το βιβλίο αυτό απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και το βραβείο διηγήματος του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για το 2003.

o        Οικογενειακές ιστορίες (Κέδρος, 2006). Μυθιστόρημα.

o        Παρουσία (Κέδρος, 2010).

o        Το ωραίο ατύχημα (Κέδρος, 2013).

Χρήστος Κωνσταντόπουλος

Δημοσιογράφος, γεννήθηκε στον Πύργο το 1958. Εργάστηκε στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στις εκδόσεις και στη διαφήμιση.

Εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό «Αλφειός», έγραψε κείμενα για την τηλεοπτική εκπομπή “Η ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα” και συνέγραψε (μαζί με τον Δημήτρη Σπύρου) το σενάριο για το ντοκιμαντέρ «Η Μαυρομάτα» (1994).

Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού και Αθλητικού Κέντρου Δήμου Πύργου και ιδρυτικό μέλος εταιρειών και συλλόγων για τα γράμματα, τις τέχνες και την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι μέλος της Τριμελούς Γραμματείας του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και συντονιστής των δράσεών του.

Βιβλία:

o       Τάκης Σινόπουλος- Ένοικος τώρα του παντοτεινού, (επιμέλεια), (περ. Αλφειός, 1996).

o       Ένας αιώνας “Πατρίς”, (Πατρίς Πύργου, 2002).

o       Ροβήρος Μανθούλης-Μια ζωή ταινίες, (επιμέλεια), (Αιγόκερως, 2006).

o       Επί τα ίχνη του Πανός, (Interbooks, 2006)

o       Οδυσσέας, (επιμέλεια της επανέκδοσης του περιοδικού 1943-’44), (Δήμος Πύργου, 2007).