Κάντε κλικ σε κάθε εικόνα για να δείτε λεπτομέρειες του βιβλίου.

Και ο Θεός έπλασε τη Μητέρα (Συλλογικό έργο)

Δεκαεφτά γνωστοί συγγραφείς παίρνουν την πένα και διηγούνται ο καθένας μια ιστορία της παιδικής ηλικίας. Αποκαλύπτουν σε σας, αναγνώστες όλων των ηλικιών, τις ηρωικές αρετές της παιδικής ηλικίας: κουράγιο, επαναστατικότητα, θαυμασμό, επιμονή, αυθάδεια και, σε πείσμα όλων των ατυχιών, τη δύναμη των παιδιών να μην παραδέχονται ποτέ πως έχουν νικηθεί.

Πόση Μητέρα Χρειάζεται ο Άνθρωπος (Herrad Schenk)

Τα μέσα ενημέρωσης, η διαφήμιση, ακόμα και κάποιοι σύμβουλοι σε περιοδικά μεταδίδουν σε όλους τους τόνους ότι η μητέρα είναι αναντικατάστατη για το παιδί της, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του. Κι ότι η δική της και μόνο φροντίδα μπορεί να του εξασφαλίσει ένα καλό ξεκίνημα στη ζωή. Έτσι, είναι πολλές οι γυναίκες που βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα σχετικά με το ποιος πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο στη ζωή τους: Τα παιδιά, η καριέρα ή ο εαυτός τους; Κι όταν, ύστερα από πολλή σκέψη, αποκτούν επιτέλους ένα παιδί, αισθάνονται ότι έχουν χρέος να του προσφέρουν το καλύτερο δυνατό, παραμελώντας εντελώς τις δικές τους ανάγκες. Η Χέραντ Σενκ ρίχνει ένα προσεκτικό φως σ’ αυτό το θέμα, συγκρίνει το παρελθόν με το παρόν, και δίνει στις γυναίκες θάρρος και υποστήριξη, προσφέροντάς τους την αναγνώριση που τους ανήκει.

Μητρότητα : η δύναμη στην αδυναμία (Γεωργία Τσούμπα, Κατερίνα Τωρτζακάκη)

Η Κατερίνα και η Γεωργία γνωρίστηκαν σε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο. Η πρώτη ήταν ψυχολόγος και η δεύτερη μητέρα δύο παιδιών με αυτισμό. Στην πορεία, η Κατερίνα έγινε μητέρα και η Γεωργία ψυχολόγος. Το βιβλίο αυτό είναι ένας διάλογος ανάμεσά τους, χρόνια μετά την πρώτη τους γνωριμία, όπου επιλέγουν να μιλήσουν όχι ως ψυχολόγοι αλλά ως άτομα, ως μητέρες, ως πολίτες. Ανακαλούν προσωπικές τους στιγμές, μιλούν για τις προκλήσεις της μητρότητας, τις χαρές και τις λύπες της, τον ρόλο του πατέρα, τις δυσκολίες τού να μεγαλώνεις ένα παιδί με τυπική ανάπτυξη, τις δυσκολίες τού να μεγαλώνεις ένα παιδί διαφορετικό. Μοιράζονται προσωπικές αλήθειες με ειλικρίνεια και σεβασμό, χωρίς τη διάθεση να κρίνουν ή να επιβάλουν. Οι συνομιλίες τους γίνονται ένα ταξίδι λυτρωτικό, η αρχή μιας γόνιμης φιλίας και ενός γόνιμου διαλόγου. Ένας διάλογος που έρχεται να λάμψει μέσα στη θολότητα που συσκοτίζει το βλέμμα της νέας μητέρας που ζει στη σύγχρονη «παιδοκεντρική» κοινωνία μας, όπου μια ολόκληρη βιομηχανία ανθεί με πρόσχημα την «ευτυχία» των παιδιών της. Μια κοινωνία που παραβλέπει ότι για να έχει μια μητέρα ένα χαρούμενο παιδί, οφείλει να εξελίσσει τον εαυτό της, να τον ποτίζει με την ίδια αγάπη, την ίδια φροντίδα και την ίδια δύναμη που έχει μέσα της για το παιδί της. Γιατί όταν γεννιέται ένα παιδί, γεννιέται και μια μητέρα.

Η μαμά κάνει απεργία (Λίτσα Ψαραύτη)

Η Ανθή και η Γιούλη τα θέλουν όλα έτοιμα. Ο Διονύσης θέλει κινητό. Τα δίδυμα μωρά θέλουν άλλαγμα. Ο μπαμπάς θέλει για μεσημεριανό τσιπούρα αλανιάρα. Ο παπαγάλος θέλει τάισμα, ο σκύλος θέλει τη βόλτα του και ο κήπος πότισμα. Η μαμά, όμως, δεν προλαβαίνει όλα τα «θέλω» της οικογένειας και βρίσκει ένα έξυπνο κόλπο για να βάλει μια τάξη στο σπίτι. Άραγε, θα τα καταφέρει;

Επάγγελμα μητέρα : Ανάπτυξη – Διαπαιδαγώγηση από τη Γέννηση έως την Εφηβεία (Συλλογικό έργο)

Το “Επάγγελμα Μητέρα” είναι δημιούργημα ενός εκλεκτού επιτελείου εξειδικευμένων παιδαγωγών, παιδιάτρων, παιδοψυχολόγων. Έργο μεγάλης επιστημονικής αξίας, γραμμένο όμως με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο. Απαντά σε όλες τις απορίες σας για την σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού. Συμβουλεύει για τη σωστή και υπεύθυνη φροντίδα του παιδιού σας.

Μαμάδες (Π. Παπαγιάννη)

Το βιβλίο της μητέρας μου (Άλμπερ Κοέν)

«Το να κλαις τη μητέρα σου σημαίνει ότι κλαις τα παιδικά σου χρόνια. Ο άνθρωπος θέλει τα παιδικά του χρόνια, θέλει να τα ξανακάνει δικά του και, αν αγαπάει όλο κι περισσότερο τη μητέρα του όσο μεγαλώνει, αυτό συμβαίνει γιατί η μητέρα του είναι τα παιδικά του χρόνια. Ήμουν κάποτε παιδί, δεν είμαι πια κι αυτό δε θεραπεύεται».
Το βιβλίο της μητέρας μου είναι ένα ύμνος για τη μάνα, για την αγάπη της μάνας, για τη μάνα που ζει για το παιδί της και μέσα από το παιδί της. Με άφταστη τρυφερότητα και ποιοτικό ύφος ο Κοέν μιλάει για τη νεκρή πια μητέρα του, ξαναζεί μαζί της τη δική του ζωή, ξαναγίνεται παιδί.

Κοντά στη μητέρα (Ελένη Μυλωνά – Χατζημιχαήλ)

Η ηρωΐδα του βιβλίου αυτού είναι μια μητέρα τόσο όμοια με τις άλλες μα και τόσο ξεχωριστή.
Αγωνίζεται για όλους και με αληθινή αυταπάρνηση προσφέρει τον εαυτό της για ό,τι αγαπά στη ζωή αυτή. Οι θυσίες και οι κόποι της δεν μετρούν μπροστά στην ευτυχία των προσώπων που αγαπά.
Μόνο όποιος ζήσει κοντά σε μια τέτοια μητέρα, μπορεί να νιώσει το αληθινό μεγαλείο της απλής αυτής λέξης, που κρύβει ένα τόσο μεγάλο νόημα.
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και η συγγραφέας πλέκει έναν αληθινό ύμνο στη μητέρα αυτή, αλλά και σ όλες τις μητέρες της γης.

Η μητέρα του Ευγένιου (Ζενεβιέβ Μπριζάκ)

Το μυθιστόρημα, Η μητέρα του Ευγένιου, είναι μια ιστορία αγάπης, μια ιστορία με παιχνίδια και στιγμές σιωπής, συγκρούσεις αλλά και ώρες γεμάτες τρυφερότητα. Είναι, επίσης, η ιστορία μιας γυναίκας, της Νουκ, και του Ευγένιου, του γιου της, που ζουν μόνοι τους σ’ ένα μικροσκοπικό παρισινό διαμέρισμα. Τέλος, είναι η ιστορία μιας φιλίας και μιας προδοσίας, μια καταγραφή της καθημερινότητας με αναπάντεχο τέλος. Συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας, υπεύθυνη των παιδικών βιβλίων στις Εκδόσεις Ecole des loisirs, η Ζενεβιέβ Μπριζάκ μάς χαρίζει με τη μαγική της πένα ένα πρωτότυπο γυναικείο μυθιστόρημα, το οποίο κέρδισε αμέσως το κοινό και κυκλοφορεί ήδη σε δεκατέσσερις γλώσσες, ίσως γιατί φωτίζει με θαυμαστή αλήθεια τη σχέση της ηρωΐδας με το μικρό γιο της στο πλαίσιο μιας πολύ δυνατής ιστορίας.

Για τη Μητέρα (Helen Exley)

Μια συλλογή από ρήσεις γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα που εγκωμιάζουν τις μητέρες και τη μητρότητα. Πλούσια εικονογραφημένο με πίνακες ζωγραφικής, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ιδανικό δώρο.

Για τη Μάνα (Μαγδαληνή Τσάκωνα)

Εικονογραφημένη μαμά (Τζάκλιν Ουίλσον)

Γεμάτη τατουάζ από την κορυφή ως τα νύχια, η Μάριγκολντ είναι η πιο λαμπερή, η πιο όμορφη μαμά του κόσμου. Η Σταρ και η Ντόλφιν, οι κόρες της, ζούνε μαζί της μια ζωή πολύχρωμη, όπως οι αστραφτερές εικόνες που είναι ζωγραφισμένες πάνω στο δέρμα της. Μόνο που η Ντόλφιν θα ’θελε να μη βγαίνει η μαμά της έξω τα βράδια, να μην ξενυχτάει και να μην φέρεται περίεργα πότε πότε. Και η Σταρ δεν είναι πια σίγουρη αν της αρέσουν όλα αυτά όπως παλιά. Κι εκείνη αγαπάει τη Μάριγκολντ αλλά, μερικές φορές, δεν μπορεί να μη σκέφτεται ότι θα ήθελε η μητέρα της να είναι πιο …φυσιολογική, πιο πολύ …μαμά. Μια δυνατή ιστορία που δε θα ξεχάσετε ποτέ!

Εγώ, η μητέρα μου κι ο κόσμος (Ντόρα Γκάμπε)

Η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου είναι “μαμά”!
Η πιο όμορφη μαμά του κόσμου είναι η δική μου!
Δεν μπορώ να κάνω χωρίς τη μαμά, κι η μαμά δεν μπορεί να κάνει χωρίς εμένα.
Η μαμά με φυλάει απ’ όλα τα τρομερά πράματα. Με κρατάει απ’ το χέρι όταν πηγαίνουμε στον Παιδικό Κήπο. Δεν πρέπει να πηγαίνω μόνη μου, γιατί μπορεί και να χαθώ. Μπορεί να με κόψει κάνα αυτοκίνητο ή να με δαγκάσει κανένα σκυλί. Κι αν χαθώ, θα μείνω χωρίς μαμά, κι η μαμά θα μείνει χωρίς παιδί. Τι τρομερό που ‘ναι!
Σήμερα έχουμε Κυριακή. Η μαμά δεν πάει στη δουλειά. Γι’ αυτό βρισκόμαστε στο πάρκο. Εδώ έχει πολύ πράσινο κι όλα τα χρώματα του κόσμου. Έχει πολλά λουλούδια και πολλά παιδιά.
Η μαμά κάθεται σ’ ένα παγκάκι και ξεκουράζεται. Εγώ παίζω στην άμμο με τ’ άλλα παιδιά. Φτιάχνουμε ένα γεφύρι.
Η μαμά με κοιτάει και το πρόσωπό της χαμογελάει. Τότε χαμογελούν και τα λουλούδια. Κι ο κόσμος ολόκληρος χαμογελάει.
Τι όμορφη που ‘ναι η μαμά όταν χαμογελάει!
Κι εγώ χαμογελάω. Ολόιδια σαν τη μαμά. […]

Ανθολόγιο κειμένων για τη γιορτή της μητέρας και του πατέρα (Γιάννης Σμυρνιωτάκης)

Το πιο αγαπητό πρόσωπο όλων μας είναι η μητέρα. Είναι ο καλός μας άγγελος. Πολλοί ποιητές την έχουν υμνήσει και έχουν γράψει τα πιο τρυφερά τους ποιήματα για εκείνη. Αλλά και για τον πατέρα έχουν γραφεί πολλά ποιήματα, για να τονιστεί η προσφορά του στην οικογένεια.
Το βιβλίο τούτο είναι ένας πολυφωνικός ύμνος για τους γονείς, και κυρίως για τη μητέρα, η οποία αποτελεί την πηγή ζωής και το θησαυρό κάθε παιδιού.
Στις σελίδες του, ο αναγνώστης θα βρει πάρα πολλά κείμενα που θα τον συγκινήσουν και θα τον κάνουν να νιώσει από τη μια βαθύτερη την απέραντη μητρική στοργή και από την άλλη τον οφειλόμενο στην άγια μορφή της μητέρας σεβασμό και ευγνωμοσύνη.

Μαμά (Μαργαρίτα Καραπάνου)

Η γιαγιά παίρνει το χέρι μιας άγνωστης.
– Αυτή είναι η μητέρα σου, μου λέει.
Δεν την έχω ξαναδεί. Έχει ένα περίεργο βλέμμα. Καυτό και φευγάτο.
“Αλληθωρίζει ψυχικά”, σκέφτομαι.
– Ποια είσαι; Τη ρωτάω. Ποια είσαι;
Έχω ιδρώσει, έχω πυρετό, τρέμω ολόκληρη, θα πεθάνω.
– Πάμε να παίξουμε με τις κούκλες σου;
Την παίρνω απ’ το χέρι.
– Πάμε.
Της δείχνω τις κούκλες μου.
– Όλες τις λένε μαμά. Εσύ ποια είσαι;

Η μάνα στη δημοτική μας ποίηση (Ανδρέας Μπούτσικας)

Αρχικά, ως μια μικρή δοκιμιογραφική μελέτη με τον τίτλο “Η μάνα στο δημοτικό τραγούδι”, που αναφερόταν στο νεότερο δημοτικό, είχε δημοσιευθεί το 1953 σε πέντε μεγάλες συνέχειες στην εφημερίδα “Πελοπόννησος” της Πάτρας. Το 1958 εκδόθηκε το Α΄μέρος, διευρυμένο, με τον τίτλο “Η μάνα στη δημοτική μας ποίηση”, ενώ το 1962 είδε το φως της δημοσιότητας και το Β΄μέρος που αναφερόταν στα τραγούδια του Ακριτικού Κύκλου. Οι δυο αυτές μικρές μελέτες είχαν αποσπάσει τότε τα πιο ευμενή σχόλια της κριτικής. Σήμερα αυτές, ενωμένες σ’ έναν τόμο και επαυξημένες με ενδιαφέρουσες περικοπές και αναλύσεις κι άλλων τραγουδιών και διάφορα νεότερα στοιχεία, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι δυο ενότητες της εργασίας αυτής, αντικατοπτρίζουν δυο διαφορετικούς, θα ‘λεγε κανείς, κόσμους, δυο ξεχωριστές εποχές κι αποκαλύπτουν τις κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του λαού μας, μέσα στη μακρόσυρτη διαδρομή των αιώνων. Η εργασία αυτή, όπως παρατηρεί κανείς, κινείται μέσα σε δυο ευαίσθητους πόλους: στη μάνα και στο δημοτικό τραγούδι, όπου μέσα από αυτό προβάλλει η πολύμορφη προσφορά της στη ζωή του λαούς μας, όπως και η μεγάλη εθνικοκοινωνική της αποστολή!

Μητέρα!… (Αρχ. Νικόδημος)

Για μια νέα μητέρα (Ελάιν Χέφνερ)

Μετά τον Φρόυντ και τον φεμινισμό, η εποχή της ολοκληρωμένης γυναίκας που είναι και μητέρα.
Όχι όλα για το παιδί…
Υπάρχει και η μητέρα
Να επιτέλους ένα βιβλίο που βλέπει τα πράγματα από τη σκοπιά της μητέρας και τη βοηθά να βγει από τις συγχύσεις, ψυχολογικών, φιλοσοφικών και κοινωνικών ρευμάτων και να ξαναβρεί την ταυτότητά της.
Η μητέρα ασφυκτιούσε μέσα στα αυστηρά πλαίσια πατριαρχικών κοινωνιών. Η ψυχανάλυση τα τελευταία χρόνια τη φόρτωσε με ενοχές και ο φεμινισμός, με τη συγκεχυμένη στάση του στο πρόβλημα της μητρότητας, δημιούργησε μια δραματική αβεβαιότητα και ανασφάλεια για μια βασική λειτουργία της γυναίκας.
«Είσαστε ικανές και για τους δύο ρόλους» εξηγεί η συγγραφέας. Ο ρόλος της γυναίκας και ο ρόλος της μητέρας μπορούν να εναρμονιστούν θαυμάσια. Μόνο ξεχάστε πια την «καλή μητέρα», δεν υπάρχει. Ταιριάξτε τις ανάγκες του παιδιού με τις δικές σας. Δε χρειάζεται να θυσιάσετε τη γυναίκα για το παιδί. Γίνετε μια μητέρα ώριμη, ενήλικη. Η δική σας ισορροπία είναι και η ισορροπία του παιδιού. Φυλάξτε την.

Γέννημα γυναίκας (Άντριεν Ριτς)

Η Ριτς λέει: “Μετά τα είκοσι χρόνια μου γέννησα τρία παιδιά μέσα σε τέσσερα χρόνια: μία ριζοσπαστικοποιημένη εμπειρία. Σαν μητέρα, βίωσα μεγάλη εσωτερική βία. Κι όμως, σαν μητέρα ήταν που πρωτοπολιτικοποιήθηκα… Αυτό το βιβλίο οφείλεται στη διπλή ανάγκη να επιβιώσω και να εργαστώ. Και το έγραψα εν μέρει για τη νεαρή γυναίκα που ήμουν κάποτε, διχασμένη ανάμεσα σε σώμα και μυαλό, θέλοντας να της δώσω το βιβλίο που αναζητούσε, μια προοπτική που θα εξηγούσε το παρελθόν και θα άνοιγε δρόμους σκέψης και αλλαγής για το μέλλον.”

Γράμμα στη Μητέρα κι άλλοι στίχοι (Κώστας Μόντης)

Ο μύθος της κακής μητέρας (Τζείν Σουΐγκαρτ)

Είναι δύσκολο για μια κοινωνία να διατηρήσει το ανθρώπινο πρόσωπό της όταν βλέπει τους γονείς και τα παιδιά κυρίως σαν μια μεγάλη αγορά, σαν πηγή εισοδήματος για βιομηχανίες τροφίμων και ενδυμάτων ή κατασκευής παιχνιδιών. Η εκμετάλλευση αυτή των γονιών και των παιδιών από τις μεγάλες βιομηχανίες είναι απλά μια ένδειξη της υποβάθμισης της φροντίδας του παιδιού και υποβάθμισης των σχέσεων γονέων και παιδιών στην κοινωνία μας. Δεν ωφελεί, βλέπετε, την οικονομία μας να λειτουργεί με κριτήριο την αγάπη και τη φροντίδα των παιδιών. Ο μύθος της «Κακής Μητέρας» έσβησε από τον ορίζοντα την αδίστακτη τακτική της κοινωνίας απέναντι στις μητέρες και τα παιδιά. Όταν ένας πολιτισμός συγχωρεί τη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση των ανθρώπων που βρίσκονται τόσο κοντά μας – ακόμα και των παιδιών μας – οι απαιτήσεις για φροντίδα και αγάπη εξαντλούν και ξεπερνούν κατά πολύ τα συναισθηματικά αποθέματα πολλών μητέρων.

Θα ‘θελα τόσα να σου πω μαμά! (Συλλογικό έργο)

Τούτο το βιβλίο απευθύνεται κυρίως στα παιδιά. Οι αφηγήσεις δεν περιορίζονται στην οικεία και ομαλή σχέση του παιδιού με τη μητέρα ή τον πατέρα. Δεν μιλούν μόνο για τη γνωστή βέβαια μα πάντα συγκλονιστική περίπτωση όπου ο γονιός θυσιάζεται για το παιδί του. Ο μικρός ή ο μεγάλος αναγνώστης θα βρει και διηγήματα με θέματα του καιρού μας, που αφορούν το παιδί που μεγαλώνει χωρίς τον ένα από τους δύο γονείς, όχι πάντα λόγω θανάτου, το παιδί των γονιών που αποφασίζουν να χωρίσουν, το παιδί που εξαιτίας των σημερινών συνθηκών και του σύγχρονου τρόπου ζωής βλέπει πολύ λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε τον πατέρα ή τη μητέρα του με ό,τι αυτό συνεπάγεται, το παιδί του σεισμόπληκτου, το παιδί του «οικονομικού» μετανάστη, το υιοθετημένο παιδί.

Εγώ, η μητέρα μου κι ο κόσμος (Ντόρα Γκαμπέ)

Και το μικρό παιδάκι τρέχει στην αγκαλιά της μαμάς του να συναντήσει την αγάπη (Μάρω Λοΐζου)

Η σειρά «ΤΡΕΧΕΙ-ΤΡΕΧΕΙ», με οδηγούς την τρυφερότητα και την ποίηση, βοηθά το παιδί να κατανοήσει τη βαθύτερη έλξη μεταξύ των φυσικών φαινομένων και το αντίκρυσμά τους στα ανθρώπινα αισθήματα και έργα. Προβάλλει έτσι, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την οικολογική ισορροπία και αρμονία από τη μία, και την ανθρώπινη επικοινωνία από την άλλη. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο της σειράς.

Η μάννα (Ευστάθιος Μπάστας)

Δώρο του Θεού στον κάθε άνθρωπο η μάνα. Όταν όμως είναι και χριστιανή, ψυχή σοφή, δυναμική, υπομονετική, γεμάτη αυταπάρνηση, που και ως τα γηρατειά της προσφέρει στα παιδιά της!…

Επιμέλεια βιβλιοπροτάσεων:
Χαράλαμπος Αντωνόπουλος, εκπαιδευτικός MSc

Βιβλιογραφική έρευνα:
Κατερίνα Σίψα, ΔΕ Διοικητικού – Λογιστικού
Βάσια Τσακριλή, φοιτήτρια τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ
Τάκης Κοντούλης, φοιτητής τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ